-
1 władza
władza [vwaʣ̑a] f\władza nad kimś/czymś Macht über jdn/etwzawieszenie władzy rodzicielskiej Ruhen nt der elterlichen Sorgebyć w pełni władz umysłowych bei voller Zurechnungsfähigkeit sein, voll zurechnungsfähig sein
См. также в других словарях:
utracić — dk VIa, utracićcę, utracićcisz, utrać, utracićcił, utracićcony «zostać pozbawionym czegoś; przestać coś mieć, czymś się odznaczać; postradać, stracić» Utracić pamięć, siły, wzrok, zdrowie. Utracić majątek. Utracić sławę, szczęście. Utracić… … Słownik języka polskiego
